नटरंग

                     

रंगभुमीचा पोर मी अवली

आधार ना कुणाचा गडया,

जाणुनी दुःख मायबापांचे

हास्य फुलवितो बनूनी सोंगाडया.

विंचवाचे बिर्‍हाड  पाठीवरी

डांबली माया-ममता ऊरी,

मायबापा भेटण्या वणवण ही दाहीदिशी

अन रोज नवा संसार रंगमंचावरी.

विरे रोज सानुल्याची हाक टाळयात

अन लपे ओढ घराची रंगल्या चेहर्‍यात,

मेळ ना वेळेचा या खेळाखेळात

जागवी झोप पाणावल्या पापण्यात.

वेडावूनी कित्येक धडपडती

शोधण्या मुखवटे चंदेरी दुनियेत,

परी वाट किती बिकट जाणितो मी

अंतरीच्या जखमा आठवूनी त्यांस खाचखळगे दाखवितो मी.

रंगशारदेचा आर्शिवाद मज शिरी

तरी कोणी खेचती मज माघारी,
सांगतो तयांसी एक सहस्र तारे मजहूनी थोर इथे

परी जवाहीरावीण चमकलेला हिरा मी या रंगभुमी.

*नटरंग मित्र संजय मोहिते याच्या कार्यास सलाम*
                  संतोबा(संतोष गांजुरे)