नातीगोती-२

हा एवढा आक्रोश, हा विलाप कशासाठी,
अन कशासाठी ही सगळी ढोंगं.
आता मी मेलोय, मी मेलोय,
मी मरतच होतो आयुष्यभर.
तुमच्या अपेक्षांचे ओझं पेलत,
अन्‌ जबाबदारीचा डोंगर उचलत.
झुकत होतो तुमच्या मानपानासाठी,
अन्‌ झटत होतो कायम नात्यांसाठी.
तरी घोटतच होती नाती, गळा आयुष्यभर.
जे तुम्हाला भेटणार नाही ते देत होतो,
स्वतः मात्र तडजोडी करत होतो.
वाढत जात होत्या तुमच्या अटीशर्ती,
पण कधीच होत नव्हती अपेक्षापूर्ती.
खरंतर भिरकावून द्यायला हवी होती,
त्याचवेळी ही असली मतलबी नाती.
पण आता मी मेलोय, मेलोय कायमस्वरूपी,
सुखी जगू दिलं नाही,शांत मरु तरी द्या.
कशाला हे रडणं-पडणं, हे ढोंगच सगळं.
आयुष्यभर छळलं, तेव्हा का न कळलं.
मी देणं तुम्ही घेणं, हिशोब नाही ठेवले.
सारं लुटले, झालो जरी मी कफल्लक.
आता न कसली उधारी, न शिल्लक.
सारं माफ तुम्हाला, जा घरी निवांत,
जळू द्या शेवटचं मला, द्या थोडा एकांत
अन्यथा, उठेन या धगधगत्या चितेमधून,
अन्‌ देईन ही पेटती लाकडे तुम्हांवर भिरकावून.
                                                संतोबा...

नातीगोती

विसरुनी सारे हेवेदावे,
नातीगोती जपावी मनोभावे.
असावा त्यात मायेचा ओलावा,
राग,लोभ,मत्सर कधी नसावा.
सत्याची सदा कास धरावी,
स्वार्थाची ना आस असावी.
फायद्याची ना बात करावी,
कायद्याची ना साथ करावी.
नात्यात नसावे कसले बंधन,
केवळ असावे प्रेमाचे कोंदण.
संकटी व्हावे एकमेकां आधार,
नाही भरवसा, जीवन क्षणभंगुर,
देणंघेणं, व्यवहार असावा चोख,
कधी नसावी त्यात कसली मेख.
हिशोब असावा असा रोकडा,
त्याने कधी न व्हावा झगडा.
खावे,प्यावे सुखी रहावे,
सुखा-समाधानाने जगावे.
दोन क्षण निवांत बसावे,
मायेचे चार शब्द बोलावे.
कोण काय सोबत नेती,
सारे काही इथेच सोडती.
म्हणोनी कार्य ऐसें निर्मळ करावे,
मरूनी किर्तीरूपी निरंतर उरावे.
                                           संतोबा...

माहेरवाशीण!!!

काय होतंय, काही कळत नाही.
रोजचा बेधुंद गंध, दरवळत नाही.
प्रेमाचा इंद्रधनु, रंग उधळत नाही.
रात्र सरत नाही,दिवस पुरत नाही.
तुझ्याविण बाकी काही उरत नाही.

काय होतंय, काही कळत नाही.
सारं काही शांत,शब्द बोलत नाही.
कोणी हसत नाही, कोणी रुसत नाही.
कोणी चिढत नाही, कोणी रागावत नाही.
तुझ्या आठवणीइतकं, कोणी छळत नाही.

काय होतंय, काही कळत नाही.
सगळं शोधातोय, काहीच मिळत नाही.
काही सुकत नाही, काही वाळत नाही.
काय हवं काय नको, कोणी विचारत नाही.
खरंय, तुझ्या वाचून माझं पान हलत नाही.

काय होतंय, काही कळत नाही.
सारेच साथीला, तुजसम ठाम सोबत नाही.
आहेत चिक्कार, तुजसम कोणी जगात नाही.
कितीदा खूणवावे, तुज काही समजत नाही.
कितीदा बोलवावे तुज, तू काही येत नाही.

काय होतंय, काही कळत नाही.
कितीदा पहावे तुज, मन तृप्त होत नाही.
तुझवीण एकटं मला, आता राहवत नाही.
तू आणि फक्त तू, बाकी काही आठवत नाही.
उद्या परत ये, म्हणू नको कोणी पाठवत नाही.

                                             संतोबा…

आई दादांच्या विवाह वर्धापनदिनाच्या निमित्ताने!!!

आई दादांच्या
सुखी सहजीवनास,
झाली वर्षे अडतीस.
म्हणूनी हा दिन खास,
जणू काय सुखाची रास.
एवढाची एक असे ध्यास,
सदा लाभो आपला सहवास.

आई-दादांनी,
सांभाळले घरदार.
केला सुखाचा संसार,
दिला सर्वांना आधार.
असा केला कारभार,
नावाजती लहान थोर.

आई-दादांनी,
असे दिले आम्हांस संस्कार,
न विसरू आम्ही ते क्षणभर.
आनंदाने बहरले सारे घरदार,
त्यात बागडती वरदराज, राजवीर.

आई दादांनी,
जपली नातीगोती,
पाळल्या रीतीभाती.
न सोडली तत्व, ना नीती,
सर्वांसमवेत साधली प्रगती.

आई दादा,
दीर्घायुष्य तुम्हा लाभू दे,
आरोग्य तुम्हांस लाभू दे.
आशीर्वाद आम्हांवरी राहू दे,
प्रेमवर्षावात आम्हां न्हाऊ दे.

                                     संतोबा...

लूट!!!

अरे भावड्या क्या बताऊँ,
कितना लुटा हैं जमानेने मुझे।
कुछ अपनों ने लुटा हैं,
कुछ गैरोंने लुटा हैं।
रिश्ते नाते के चक्कर में,
सब कुछ फटा हैं।
खून के रिश्ते सिलाते-सिलाते,
खून-पसीने की कमाई,
पानी जैसे बहाई हैं।
क्या कहे बेगाने दुश्मन को,
अपने तो दुश्मन से सवाई हैं।
अरे भावड्या अब तू बता,
मेहनत की कमाई से,
कुछ भी बचता नहीं।
बिना मेहनत के तो,
कुछ मिलता ही नहीं।
आखिर कमाऊँ तो कैसे कमाऊँ।
अप्राइजल की आस लगाऊँ तो,
रेटिंग्स के नियम बदल जाते हैं।
शेअर मार्केट मे पैसे लगाऊँ,
तो शेअर्स गिर जाते हैं|
ड्रीम इलेव्हन मे पैसे लगाऊँ,
तो प्लेअर्स बदल जाते हैं|
और अगर डर्बी मे पैसे लगाऊँ,
तो घोडे गधे बन जातें हैं|

                               - संतोबा

पाऊस!!!

नको पाहू वेळ-काळ, नको पाहू मुहूर्त.
कसलीया जमीन, केलिया कष्टाची शर्त.
चातकापरी आस तुझी, हाक ऐक आर्त.
थेंब एकेक, आम्हांस जणू प्रसाद-तिर्थ.
बरसशील वेळेवर तू, विश्वास असे सार्थ.

                                        असे अपुले, जन्मोजन्मीचे ऋणानुबंध.
                                        लागू दे जीवा कळ, बरसुनी जा बेधुंद.
                                        दरवळू दे, मायमातीच्या तृप्तीचा सुगंध.
                                        नको मज अजूनी काही, सारं आता बंद.
                                        राबूनी शिवार फुलवतो, असा एक छंद.

तू बेभान, मनसोक्त बरसावं.
नदी-नाल्यातून पाणी खळखळावं.
शिवार फुलावं, माळवं पिकावं.
हिरवेगार पिकं ते, जोमाने यावं.
पानापानातूनी, नवचैतन्य बहरावं.

                                        मुक्या पशुपक्षांची तहानभूक भागावी.
                                       ओसाड माळरानी हिरवळ फुलावी.
                                        पाण्यासाठीची वणवण थांबावी.
                                        विहिरी-बारवा काठोकाठ भरावी.
                                        थकलेल्या बळी राजाची चिंता मिटावी.

दे एक वचन, न थांबवशील बरसणं
तू प्रसन्न हो एवढंच एक मागणं.
तूच आहे साऱ्या जगाचं जगणं.
तुझंवीण साऱ्यांचे होईल मरणं.
म्हणोनि सदा तुझ आम्ही शरण.
                                                                   संतोबा...

दाता

तो एक हुशार, बाकी साधीभोळी.

देता तयानेे, पारदर्शकतेची हाळी.

शब्दास तयाच्या, भुलली मंडळी.

राजमुकुट ठेविला, त्याच्या भाळी.

करनी-कथनी असे तयाची वेगळी.

सत्ता येता तया हाती, खुलली कळी.

आपल्याच दात्याची,काढली कुंडली.

असे तो अनपेक्षित, डाव सदा खेळी.

रोज जाती, कित्येक बळीबाचे बळी.

अन्नदात्याची बायको पांढऱ्या कपाळी.

अन् पोरं उपाशी, खाती भाकरी शिळी.

धनंदांडग्यास देई, पुरणाची पोळी.

गोरगरीबांस मिळे, बंदुकीची गोळी.

फायदा उचलती, दलालांची टोळी.

बळीराजाच्या हाती, रिकामी झोळी.

नजरा लागल्या, आता वर आभाळी.

वरुणराजा, भरून दे नदी,नाले,तळी.

धान्य पिकवू, असे सोन्याहूनी पिवळी.

देण्याची आमुची, रीतच ही आगळी.

खाऊनी-पिऊनी, तृप्त होती सगळी.

             संतोबा(संतोष गांजुरे)

जीवनतत्व

भिरकावून द्यावं ओझं अपेक्षांचे, जगावं मनमुराद.

तोडावे पाशबंद स्वार्थी स्वकीयांचे, विसरावे वाद.

भेटतील मित्र मंडळी खास, त्यांस घालावी साद.

उपभोगावे सारं नितीने, आवडलं तर द्यावी दाद.

देईल जो आनंद, असा करावा दिलखुलास नाद.

         कोणीही न जाणे, संपेल कधी आयुष्याची रेष.

         वागावे सर्वांशी प्रेमाने, न करावा कोणाचा द्वेष.

         पाप-पुण्याचा करता हिशोब, न राहती काही शेष.

         कर्म करावे नेटके, भले आपले लोक देतील दोष.

         न सोडावा मार्ग सत्याचा, प्रसंगी पत्करावा रोष.

जपावी सारी नाती निरपेक्ष, मनी नसावी कसली भिती.

पण काठावरच्या नात्यापायी, दुर्लक्षू नये निरालस नाती.

स्वार्थाचे इंधन असल्यावीण, रक्ताची नाती न घेती गती. 

निरपेक्ष प्रेमाच्या बदल्यात, विश्वासघाताचे घावच मिळती.

परी मन राखावे निर्मळ, द्वेष-लोभास वरचढ ठरेल प्रीती. 

     दुजाभाव न करावा कोणाशी, जगू आनंदे सारे मिळुनी.

     सारं काही क्षणभंगुर, रावाचा रंक होत असे एका क्षणी.

     मान-अपमान खेळ हा मनाचा, राग-लोभ न धरावा मनी.

     शब्दे घायाळ करिती रे, जपुनी वापरावी आपुली वाणी.

     समजुनी-जुळवूनी घ्यावे सर्वांशी, नाराज न व्हावे कोणी.

कधी न व्हावं निराश, उलटून जाते नेहमी अंधारी रात्र.

आयुष्य आहे सुंदर चित्रपट, आणि त्यातील सर्व पात्रं.

सगळ्यांचीच गरज आहे, असो तो शत्रू वा असो मित्र.

चांगल्याची धरावी नेहमी आस, कधी न व्हावं गलीगात्र.

जिंकायचं तर प्रेमाने, तरच होईल जयजयकार सर्वत्र.

                                                 
                                           .... संतोबा   (संतोष गांजुरे)

ती

     कधी ती जन्मदाती, कधी भगिनी,
     कधी ती जन्मभराची सहचारिणी.
     असता ती सहज सोबती, अंगणी,
      निघती सारे तिच्या प्रेमात न्हाऊनी.
      परी जाणीव ना ती असण्याची मनी.

                                         कष्टाचे तिच्या न होई काही मोल,
                                         घालवती शीण, प्रेमाचे दोन बोल. 
                                         तिच्यासाठी ठेव, थोडी प्रेमाची ओल,
                                         उतूमातू नको, नको जाऊ देऊ तोल.
                                         तीजविण सुवर्णक्षणही ठरतील फोल.

   तिचं असणं, नसणं न तिच्या हाती,
   तरी घरोघरी संसारवेली ती फुलवती.
   तिच जपते भाऊबंदकी, नातीगोती.
   जगणं तिचं जणू दिव्यातील वाती,
   जळूनी सर्वांसाठी उजळवती ज्योती.

                                      नको गाजवू  ढोंगी पुरुषी वर्चस्व,
                                      तुझंसाठी तिने अर्पिले सर्वस्व. 
                                      तू, तू आणि तू हेच तिचं विश्व.
                                      जिंकण्याची क्षुल्लक ठरतील तत्व,
                                      जर येतील तिच्या डोळ्यांत आसवं. 

  देह आत्म्याचे मंदिर, ती घराचे सार.
  तीजविण घर, जणू आत्म्याविण शरीर.
  असूनी सर्वकाही,निस्तेज, निर्विकार.
   म्हणे संतोबा, आहे नरदेह नश्वर,
   माणूस म्हणोनि जगुनी घे क्षणभर.
                                                  .... संतोबा   (संतोष गांजुरे)

काळी आई

काळी आई मी लेकरांची,

बळीराजा लेक माझा गोजिरा.

हिरवे लेणं, साज माझा साजिरा.

अंगाखांद्यावर किलबिल पाखरांची,

जणू रुणझूण नववधूच्या पैंजणाची.

काळी आई मी लेकरांची, 

बळीराजा लेक माझा कष्टाळू .

घननिळ आभाळ, बाप जसा मायाळू.

माणिक मोत्यापरी फळे-फुले बहरती.
विठुमाऊली येती, सावत्याचा मळा पाहती.

काळी आई मी लेकरांची,

बळीराजा लेक माझा पोशिंदा,
अजाण पांढरपेशी करिती निंदा. 
चार पैशात खरेदती बहुमोल वाण ,
कशी होईल त्यांस कष्टाची जाण. 

काळी आई मी लेकरांची,

बळीराजा लेक माझा भोळा.

मजवर दलाल ठेविती डोळा,
भूल थापा देऊनी फसवती,
दीड-दमडी साठी सौदा करती.

काळी आई मी लेकरांची,
बळीराजा लेक माझा हतबल.
असहाय्य करुनी नाडती  खल.
जाहली कैसी भडव्यांची पैदास,

कुंपणात मज डांबूनी, घालती हैदोस.
                                   .... संतोबा   (संतोष गांजुरे)

लग्न काही ठरत नाही

वय वाढत जातं, 
लग्न काही ठरत नाही.
आईशिवाय घरात,
कोणीच काही बोलत नाही.
भाऊ अडलाय, बाबा थकलाय,
 सारं काही कळतं.  
पण राजकुमारीचं लग्न,
असंच कोणाशी का जुळतं.  
तुझं माझं करता,  
वाढत  जातो अपेक्षांचा डोंगर.
प्रेमाला व्यवहाराची,  
लाभते किनार.  
तारुण्य ओसरत जातं.  
स्वप्न वास्तवातील दरी,  
सांधता सांधत नाही.  
दिव्यातील वातीचं प्रयोजन,  
कळता कळत नाही.  
कांदा पोह्यामध्ये,  
पडू लागतो खंड.
क्षणाक्षणाला तनमन
करू लागते बंड  
सखीचं बाळ कवटाळता,  
गुदमरून जातो श्वास.  
नकाराचा जोश संपून,  
होकाराची लागते आस.

OPPORTUNITES ARE ALWAYS THERE

opportunities are always there,

You don't see, u won't prepare.

doesn't matter, who you are?

being sluggish, never come turn.

you have to earn it at  your own.

opportunities always there,

no constraint to beginning,

whether you are thirty or thirteen.

you may fail and efforts goes in vein,

no worries, infinite chances to rise again. 

opportunities are always there,

endeavor  is only way to success,

hard working is the key to access.

add some luck and god blesses,

and you feel close to your wishes.

opportunities are always there,

be on top, life is beautiful.

strife is game. play like puzzle.

stay front and lead few miles,

stone becomes diamond worthwhile.

,

opportunities always there

if you like to wait,

it won't come until death.

go and grab it.

you will find amazing power in faith.   

    
---after edelweiss tokio interview...