जीवनतत्व

भिरकावून द्यावं ओझं अपेक्षांचे, जगावं मनमुराद.

तोडावे पाशबंद स्वार्थी स्वकीयांचे, विसरावे वाद.

भेटतील मित्र मंडळी खास, त्यांस घालावी साद.

उपभोगावे सारं नितीने, आवडलं तर द्यावी दाद.

देईल जो आनंद, असा करावा दिलखुलास नाद.

         कोणीही न जाणे, संपेल कधी आयुष्याची रेष.

         वागावे सर्वांशी प्रेमाने, न करावा कोणाचा द्वेष.

         पाप-पुण्याचा करता हिशोब, न राहती काही शेष.

         कर्म करावे नेटके, भले आपले लोक देतील दोष.

         न सोडावा मार्ग सत्याचा, प्रसंगी पत्करावा रोष.

जपावी सारी नाती निरपेक्ष, मनी नसावी कसली भिती.

पण काठावरच्या नात्यापायी, दुर्लक्षू नये निरालस नाती.

स्वार्थाचे इंधन असल्यावीण, रक्ताची नाती न घेती गती. 

निरपेक्ष प्रेमाच्या बदल्यात, विश्वासघाताचे घावच मिळती.

परी मन राखावे निर्मळ, द्वेष-लोभास वरचढ ठरेल प्रीती. 

     दुजाभाव न करावा कोणाशी, जगू आनंदे सारे मिळुनी.

     सारं काही क्षणभंगुर, रावाचा रंक होत असे एका क्षणी.

     मान-अपमान खेळ हा मनाचा, राग-लोभ न धरावा मनी.

     शब्दे घायाळ करिती रे, जपुनी वापरावी आपुली वाणी.

     समजुनी-जुळवूनी घ्यावे सर्वांशी, नाराज न व्हावे कोणी.

कधी न व्हावं निराश, उलटून जाते नेहमी अंधारी रात्र.

आयुष्य आहे सुंदर चित्रपट, आणि त्यातील सर्व पात्रं.

सगळ्यांचीच गरज आहे, असो तो शत्रू वा असो मित्र.

चांगल्याची धरावी नेहमी आस, कधी न व्हावं गलीगात्र.

जिंकायचं तर प्रेमाने, तरच होईल जयजयकार सर्वत्र.

                                                 
                                           .... संतोबा   (संतोष गांजुरे)