(फॅशनेबल/राजेशाही म्हणता येईल अशा वेषातील प्रेमी युगुल, प्रेयसी थोडी
बावरलेली तर प्रियकराचा दु:खी असल्याचा व सर्व काही संपले असल्याचे
दाखविण्याचा प्रयत्न ....
प्रियकर विंगेतून धीरगंभीरपणे चालत येत आहे, मागून प्रेयसी धावत धावत नाटकी स्वरात प्रियकराचा हात धरून विनवणी करतेय...)
प्रेयसी- नाही नाही, नाथा हे शक्य नाही!!!तुम्ही मला सोडून जाणे कदापि
शक्य नाही . मी तुम्हाला माझे सर्वस्व अर्पण केले आहे, काय दिले नाही
मी तुम्हाला घासातील घास दिला,श्वासातील श्वास दिला आणि तुम्ही माझ्या
भावनांची काहीही कदर न करता मला सोडून चालला आहात.
प्रियकर- असे कसे म्हणू शकतेस तू? तुझ्या प्रत्येक घासामागे पैशांची
रास माझी होती, अन् प्रत्येक श्वासमागे स्वर्गसुखाची आस होती, आणि
भावनाबद्दल बोलशील तर तिच्यासाठीच तर तुला सोडून चाललो आहे ना!
प्रेयसी- म्हणजे माझ्याच जीवाभावाच्या मैत्रिणिने माझा घात केला तर...
प्रियकर- घात नव्हे राणी साथ, साथ दिली तिने मला प्रत्येक नाजूक क्षणी....
प्रेयसी- (कानावर हात ठेवून दु:खावेगाने) बस्स करा आता, मला हे नाही
ऐकवत. कोणत्या जन्मीचा सूड उगवत आहात तुम्ही माझ्यावर. चंद्राला
साक्षी ठेऊन आपण काय काय नाही केले.
प्रियकर - नाही नाही ते केले..
प्रेयसी - याच चंद्राला साक्षी ठेऊन तुम्ही मला सात जन्म साथ देण्याचे वचन दिले होते.
प्रियकर - हो दिले होते, सात जन्मी साथ देण्याचे वचन दिले होते आणि मी
ते पाळणार ही आहे,पण सात जन्मात किती दिवस साथ द्यायची हे नव्हते
सांगितले, या जन्मासाठीचा तुझा कोटा संपलेला आहे.
प्रेयसी - नाथ एवढा अन्याय नका करू माझ्यावर, पौर्णिमेच्या चंद्राला
साक्षी ठेऊन प्रेमाची बरसात केली आणि आज आमावस्येच्या अंधार्‍या
रात्री माझ्या जीवनात अंधार करून तुम्ही चालला आहात.
प्रियकर - अंधार तर तुझ्यामुळे झाला होता माझ्या जीवनात, पण मला आता
भावना भेटली आणि मला खर्‍या प्रेमाचा साक्षात्कार झाला . तू मला
सर्वस्व अर्पण करण्याचे नाटक करून माझ्यावर वर्चस्व प्रस्थापित केले.
प्रेयसी - (अतिशय रागाने) ये येडओझ्या, ज्या भावनाच्या जीवावर तू उड्या मारत आहेस ना ती माझ्याच सांगण्यावरुन
तुझ्यावर प्रेमाचे नाटक करत आहे....
प्रियकर - नाही,नाही हवे तर येडओझ्या अशी प्रतीकात्मक शिवी देण्यापेक्षा खरी शिवी दे पण हे खोटे आहे,हे कबूल कर.
प्रेयसी - नाही हे खरेच आहे, मला माझ्या स्वप्नातील राजकुमार केव्हाच
भेटला आहे, आणि तुझ्यावरच्या खोट्या प्रेमापायी तुझी तात्पुरती सोय
करून तुझ्या प्रेमाची परतफेड करण्याचा प्रयत्न करत होते, पण तू जास्तच
उडायला लागला म्हणून खरे बोलायची वेळ आली.
प्रियकर - मग तू तो भेटला त्याचवेळी मला का नाही सोडले?
प्रेयसी - सोडणार होते पण अड्जस्ट होत होते म्हणून तुला सोडवत
नव्हते!!!!!! शेवटी कितीही अनुभव असला तरी असे तडकाफडकी सोडणे अजून
जमत अजून नाही मला.
प्रियकर - म्हणजे मी तुझे पहिले प्रेम नव्हतो, तो स्पर्श पहिला नव्हता आणि तो अनुभवही!!!! मला वाटले मीच ओपनिंग केलीय.
प्रेयसी - ओपनिंग,ओपनिंग काय बोंबलतोय. बॉल जवळ येईपर्यंत तरी तुझी बॅट
हातात टिकते का? तुला साधे जुने बॉल हाताळता येत नाही आणि निघाला
ओपनिंग करायला! त्या नव्या कोर्‍या बाउन्सी पिच आणि लालभडक कडक बॉल
समोर भल्याभल्यांची हेल्मेट घालून फाटते तिथे तुझी काय दशा झाली असती याची
कल्पना आहे का तुला?
प्रियकर - ते काहीही असू दे पण तू विश्वासघात केला आहेस.
प्रेयसी - नाही नाही मी विश्वासचा घात नाही केला उलट तोच मला सोडून गेला! त्याचमुळे भावना आणि माझ्यामध्ये १ ऐवजी
२ चा गॅप पडला आहे. माझे ११ झाले आहेत तर तिचे ९ .
प्रियकर - हे ऐकण्यापुर्वी माझे कान का फाटले नाहीत.
प्रेयसी - नीट बघ कान नाहीतर दुसरे काहीतरी फाटले असेल.
प्रियकर - ते काय फाटले आहे ते माझे मी बघेन तुझा माझा आता काहीही संबंध राहिला नाहीए.
प्रेयसी - हो ना खरेच आपले संबंध जास्त काळ नाही टिकले, तुझ्या
आग्रहाखातर तुला नाथ म्हणता म्हणता मला जगन्नाथ भेटला, वाटले आता तुला
भावनाचा नववा नवनाथ बनवेन तुही सुखी होशील पण तुला अज्ञानातील सुख नाही
मानवले त्याला मी काय करणार .आता भावना करेन आठव्या दशरथाबरोबर
कंटिन्यू नाहीतर मी जगन्नाथला सोडेपर्यंत राहीन आठव्याच्या आठवणीत काही
दिवस.
प्रियकर- काय या आजकालच्या मुली...भावनाकडे दशरथ आहे,तुला जगन्नाथ भेटला आहे आता मी काय करू???
आकाशवाणी -- अपना हाथ जगन्नाथ!!!!!!!!!!(प्रियकर डोक्याला हात लाऊन खाली बसतो)
प्रियकर --- पुन्हा एकदा .....
(हे स्किट स्टार प्रवाहवरील 'ढिंका चिका' साठी लिहिले होते पण मलाच ते फसलेय असे वाटल्याने नाही पाठवले!!!!)
