सशाचे काळीज अन् सिंहाची माझी डरकाळी,
खबरदार, जर कोणी हसाल अन् वाजवाल टाळी.
आहे बेनामी जरी, तरी झोंबते आहे मज हे विडंबन.
लख्ख माझी बेईमानी, कसे करू मी तिचे खंडन.
दलाली अन् खंडणी मागणं, अजीर्ण झाले मज खाणं.
टिका करणं, दोष देणं, हे एवढेच आता माझे रडगाणं.
पोसल्या पिढ्या ज्याने, लाथाडले मी ते ताट.
अनाजीशी साठगाठ, ही समृद्धीची वाट सुसाट.
करकरीत चलनी कागदावरी जडली माझी प्रीती.
टीचभर नोटीशीच्या कागदाने, भरली मनी भीती.
गाफील ठेऊनी स्वकीयांना, असंगाशी संग केला.
वेळ बदलता, कावेबाजाने केसाने गळा कापला.
बोगस कर्तुत्वाची, दिखाऊ पताका भिडवली आभाळी,
तरी दिसे बेदखल होण्याची, चिंता माझ्या कपाळी.
वाढीव माझे कर्तृत्व अन् वाढीव माझे कार्यकर्ते.
गद्दारीचा शिक्का भाळी, आता बाकी काय उरते.
मिळाली संधी नेतृत्वाची, ज्या भूमीचा वारसा शूरवीरांचा.
लाभली सारी पदं, पण उरलो केवळ म्होरक्या गद्दारांचा.
संतोबा...
